To on jako jeden z pierwszych mnemonistów udzielał instrukcji psychologom badającym skuteczność mnemotechnik.
Właściwie nazywał się Bruno Fürst i był prawnikiem (żył w latach 1891-1965).
Pewnego dnia publicznie skrytykował władzę państwową i dlatego, ratując życie, musiał opuścić swój kraj. Był bowiem Żydem urodzonym w Niemczech, a swoje niepochlebne opinie wypowiedział w roku 1933, po objęciu rządów przez Adolfa Hitlera. Początkowo przebywał w Szwajcarii i Czechosłowacji, by przed II Wojną Światową trafić do USA.
Od hipnozy do technik pamięciowych
Furst to człowiek-orkiestra. Z wykształcenia doktor prawa (znał podobno na pamięć cały niemiecki kodeks cywilny). Aby przeżyć na emigracji, zajmował się w latach trzydziestych i czterdziestych telepatią, hipnozą, grafologią i technikami pamięciowymi. Był więc dla ówczesnych psychologów idealnym przykładem szarlatana, żerującego na ludzkiej naiwności. Kursy hipnozy i zapamiętywania prowadził w Nowym Jorku. Sztuka pamięci przynosiła mu jednak większe zyski i skoncentrował się na uczeniu mnemotechnik. W Stanach Zjednoczonych wydał sporo poradników i kursów w formie książek (m.in. Better memory, Stop forgetting, Use your head, You can remember). Wiele z nich można do dziś kupić w internetowych serwisach, choć od jego śmierci minęło ponad pół wieku.
Eksperymenty potwierdzają skuteczność mnemotechnik
Psychologowie wzięli mnemotechniki na naukowy warsztat w połowie lat 60 ubiegłego stulecia. Wiąże się to z powstaniem psychologii poznawczej. Furst pod koniec życia pomagał w eksperymencie dwóm badaczom (Smith and Noble 1965). Mnemonista i jego uczniowie udzielali psychologom i badanym osobom instrukcji, w jaki sposób posługiwać się mnemoniką. Furst uczył między innymi głównego systemu pamięciowego (zaawansowane narzędzie do zapamiętywania liczb) oraz techniki ogniw (zwanej także metodą łańcuchową).
Furst był jednym z pierwszych mnemonistów, zaangażowanych przez naukowców do pomocy przy badaniu pamięci i technik pamięciowych. Ale nie on jedyny przyczynił się do rozwoju tej dziedziny. W tym samym okresie (połowa lat 60. XX wieku) w Kanadzie pamięcią i mnemotechnikami zajął się młody psycholog, syn imigrantów z Finlandii – Allan Paivio. Efektem jego pracy jest słynna teoria podwójnego kodowania (Dual Coding Theory), która uzasadnia skuteczność technik wyobrażeniowych w zapamiętywaniu. Od lat pięćdziesiątych XX wieku do tej pory – eksperymenty potwierdzają skuteczność technik pamięciowych.
Furst był jednym z wielu nauczycieli i autorów poradników. Przed nim w USA popularnością cieszyły się kursy Loisette i Roth’a (koniec XIX i początek XX wieku), a w Europie znany był niemiecki mnich Gregor von Feinaigle, autor książki The New Art of Memory, wydanej w 1813 roku w Londynie (na zdjęciu obok). Dziś najsłynniejszy jest Brytyjczyk Tony Buzan, autor książek i współzałożyciel mistrzostw w zapamiętywaniu.
Tomasz Siechniewicz
W mojej książce „Sorry, memory? Poznaj najlepsze metody zapamiętywania” czytelnik znajdzie opis dziesięciu mechanizmów pamięci oraz kilkanaście technik, które umożliwią zapamiętanie dowolnego materiału.